Ο Ελ. Βενιζέλος πιστώνεται από τους συγχρονούς και μεταγενέστερους παρατηρητές την σύλληψη των απελευθερωτικών πολέμων. Πίσω απ' τα πεδία των μαχών, ο οξυδερκής φιλελευθερισμός του συγκρούστηκε με την συντηριτική μετριοπάθεια του Κωνσταντίνου, μια σύγκρουση που έμελλε να οδηγήσει στην Μικρασιατική Πανωλεθρία.

Βασιλιάς ήταν ο γερασμένος ηλικιακά και πολιτικά Γεώργιος Α', τον στρατό διοικούσε ωστόσο ο γερμανοτραφής διάδοχος γιος του Κωνσταντίνος. Ο Γεώργιος δολοφονήθηκε μαλιστα στην διάρκειά τους, για να αναλάβει ο φιλόδοξος γιος του τα καθήκοντά του.

Το νεοελληνικό κρατος τελικά επεκτάθηκε από το όριο της Θεσσαλίας που καθόριζε τα σύνορα με την Οθωμανική αυτοκρατορία, καταλαμβάνοντας, με την Συνθύκη του Βουκουρεστίου,την Κεντροανατολική Μακεδονία μέχρι τον Στρυμόνα και την Ήπειρο, το βόρειο τμήμα της οποίας δόθηκε όμως στο νεοσύστατο κράτος της Αλβανίας. Το μεγαλύτερο επίτευγμα του ελληνικού στρατού πάντως ήταν η κατάληψη (αν και με την παρουσία Βουλγάρων κομιτατζήδων) της πολύτιμης και πολυπολιτισμικής Θεσσαλονίκης